piątek, 26 kwietnia 2013

Eclipse Phase - tłumaczenie fanowskie czy Galmadrińskie?

Oto podejście hobbystyczne, takie które bardzo mi się podoba. Xelloss poprosił o wsparcie fanowskiego projektu tłumaczenia świetnej gry Eclipse Phase. Myślę, że dobrze jest aby wspierać ciekawe projekty społecznościowe, które plują w twarz temu co stało się z ideą Internet 2.0.



 To przednia gra która (teoretycznie) jest w planach wydawniczych Spółki Cywilnej G. - jest jednak dostępna także na licencji CC, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby społeczność wydała swoją, niekomercyjną wersję z poszanowaniem praw autorów. Ponieważ gra ma w kraju pewną liczbę fanów i to dosyć oddanych (wiem, bo znam paru) myślę, że jest szansa aby część materiału dostarczyć, zanim zrobi to wspomniana Spółka Cywilna G.

To co przygotował Xelloss można znaleźć na stronie pod adresem: http://ep-pl.wikidot.com/ - jest tam nieco materiałów, co ważne skrót mechaniki - więc w zasadzie każdy może przy pewnym zacięciu zacząć grać.

Czym jest Eclipse Phase?

Eclipse Phase is a science fiction horror[1] role-playing game with transhumanist themes.[2] Futurist Anders Sandberg noted its difference from GURPS Transhuman Space was its emphasis on posthuman (rather than transhuman) characters.[3] Originally published by Catalyst Game Labs,[4] Eclipse Phase is now published by the game's creators, Posthuman Studios and is released under a Creative Commons license.[5][6][7][8] In 2010, it won the 36th Annual Origins award for Best Roleplaying Game.[9] It also won three 2010 ENnie awards: Gold for Best Writing, Silver for Best Cover Art, and Silver for Product of the Year.

źródło: http://en.wikipedia.org/wiki/Eclipse_Phase_%28role-playing_game%29
 
Warto też myślę przyjrzeć się tematowi i dyskusji która ma miejsce na forum poltera. Ponieważ staram się szanować źródła i dobre fanowskie inicjatywy, pozwolę sobie zaprosić was tam przez stronę z której dowiedziałem się o wszystkim: bagno.wieza.org . Myślę, że warto poczytać i wesprzeć Xellossa w słusznej sprawie.

wtorek, 23 kwietnia 2013

Rynek? A co on nas obchodzi.

Trochę sobie pomyślałem, trochę potwittowałem i zadałem sobie pytanie: co mnie ten cały rynek gier fabularnych obchodzi? Czy to moja brocha się co komu sprzedaje? Czy to moja sprawa, że jakiś wydawca nie promuje rpg na zewnątrz, że jedzie na coraz mniej zasilanej świeżą krwią grupie?


Oczywiście, że nie. Mam półkę pełną erpegów. Niektóre ograne do cna, inne ledwie napoczęte, a kilka czeka na swoją kolejkę. Co ja się głupi rynkiem przejmuję. Zacząłbym może szukać ludzi do grania. Moja brocha to grać, bo to jakby nie patrzeć hobby które sobie obrałem. Na pohybel sobie, skupiam uwagę na rynku, który za mnie graczy nie znajdzie.


W tej mikroskali dzieje się więcej. Jest kilka osób, które coś dla siebie piszą. Niech się zwą gamesdesignerami od czegoś muszą zacząć. I fajnie. W środowisku ferment jakiś jest.


Nakłady niskie? Bo ryzykować szkoda. Lepiej sprzedać i zmienić w pieniądz 100 lub 200 egzemplarzy, niż zostać z 800 sztukami w magazynie. Sukces wieszczyć? Bo to sukces w sumie, wiec czemu nie. To kaskaderka jest, wiec jak wychodzisz żywy z tej próby ognia, to się należy nawet tym cieszyć. A że kiedyś to kuglarstwo miało inną skalę? Dziś to dziś, a kiedyś to Polska od morza do morza się rozciągała. I jakie to ma dziś znaczenie.

Mamy RPG na miarę naszych możliwości i w zasadzie możemy to tylko zaakceptować. Poważnie mówiąc podśmiewałem się z Khakhiego, ale w sumie jako jedna z nielicznych osób na rynek nie patrzy, tylko buduje sobie społeczność graczy, próbuje tłumaczyć czym jest RPG, organizuje spotkania na MasterMindzie. Wykorzystuje nowe technologie tworzy coś na miarę wirtualnego klubu. Można powiedzieć praca u podstaw, Siłacz. Dziś Khakhi wyrażam ci szacun.


Trollollolek też dobrze zagrał kilka razy. Nie trzeba go lubić i szanować, sam nie przepadam bo to na co wpadał i co było ok, niweczył swoimi występami. Ale zrobił polską grę o nareszcie lekkiej mechanice, prostej i przejrzystej. I zrobił rzecz roztropną, dodał grę do pisma CD-ACTION. Nie rozliczam go z efektu. Nie rozliczam z trollerki. Nie rozliczam z przygotowań to procesów. Po prostu zrobił dwie rzeczy okej.


Jest jeszcze cała masa graczy rozsianych po kraju. Zamiast toczyć pianę na blogach i forach jakoś sobie organizują sesje, jakoś grają ze sobą. Robią to o co w tym hobby chodzi. Pewnie są tam osoby, które promują gry fabularne w swoim gronie. Zapewniają sobie wzajemnie rozrywkę na poziomie. Zazdroszczę im. Robią dobrą robotę u podstaw. Boże chroń ich przed fandomem.

niedziela, 21 kwietnia 2013

Dramatyczny lot. Wydawca uszedł z życiem.

Fandom Mirror & Bild:
Weekly News und Mitteilung


Dramatyczny lot. Wydawca uszedł z życiem. 
Dramat Ignacego Trzewiczka rozgrywał się 7000 metrów nad poziomem. Koszmar trwał prawdopodobnie tysiące sekund i rozgrywał się na wielkim obszarze obejmującym Polskę, Niemcy i Francję. Przebieg wypadków relacjonował osobiście za pośrednictwem Twittera, a wszyscy fani na wszelki wypadek śpiewali Cool guys don't looks on explosions! Po dramatycznym locie, w trakcie którego Wydawca musiał przeżyć po raz pierwszy w życiu takie tragiczne chwile jak kołowanie przed startem, start, odchodzenie, lot, podchodzenie, lądowanie, hamowanie, kołowanie (dwa razy tego samego dnia i to o różnych kierunkach przeciążeń). Fani podsumowali: To mały kroczek w historii ludzkości, ale wielki w historii tego człowieka.

Psychologia. Gruby wie lepiej.
Doniesienia naukowców z Princeton w stanie Virginia potwierdzają Michał "Puszon" Stachyra i Maciej "Lucek" Sabat. A masz z tym jakiś problem synku?

Z tej okazji 29. kwietnia uruchamiają serwis internetowy geekozaur.pl. To jeden z tych wyjątkowych przypadków w których nieuruchomiony serwis odnosi sukces.Tym bardziej, że do tyczy zbyt szerokich zainteresowań.

Opinie o geekozaur.pl
Jakaś laska: kurde zrobiles blog jak dla mnie, wszystko co uwielbiam !!!
KFC: nie dajcie im umrzeć z głodu!!!!!!!!!!!!!!!1111111one!oneKazimiera Szczuka: O co pan pyta? 
News miesiąca:
Karnawał Blogowy dowodzi, że fandom ma najlepszych mistrzów świata na świecie. Pamiętaj: jeśli prowadzi ci fandomita, nie popełni błędu, jeśli ty prowadzisz fandomicie, to marnujesz jego czas. Redakcja FM&B:WNuM zaprasza wszystkich graczy, którzy nie mieli jeszcze okazji grać z fandomitami na castingi dla statystów. Jednocześnie ogłaszamy konkurs na Mistrza Mistrzów w marnowaniu czasu. Oraz drugi na: Na najmniej konstruktywną informację zwrotną dla niefandomickiego mistrza gry. Do wygrania: W poszukiwaniu straconego czasu.

sobota, 20 kwietnia 2013

Fajne dziewczyny grają w The Resistance

Ach, jak dobrze, że planszówki trafiły na konwenty, bo tylko dzięki temu możemy dziś się cieszyć widokiem, możliwością rozmowy, wymiany poglądów z płcią piękną. Możemy też jak równy z równym stawać w szranki. Och, na konwentach równiej niż na Olipiadzie. Jedną z gier szalenie lubianych przez dziewczęta i kobiety jest The Resistance - w Polsce znany jako The Resistance: Agenci Molocha. Więcej poniżej, opowie wam sam WIL WHEATON oraz jego mądre koleżanki: ASHLEY CLEMENTS, FELICIA DAY, AMY OKUDA, ALLISON SCAGLIOTTI. 


piątek, 19 kwietnia 2013

Gaslight wszędzie, co to będzie - OSTRZEŻENIE!!!


Spółka cywilna G. zdecydowała się na przedsprzedaż tego najbardziej oczekiwanego dodatku w w historii polskiego RPG (zaraz po Krainach Magii do WFRP).  Sam na niego czekałem od piątej edycji Zew Cthulhu. Tak się nieprzyjemnie składa (taki dowcip słowny), że wiem co będzie w środku i chciałem was ostrzec.

Co w środku?
Gaslight to około 200 stron świetnego materiału, w porównaniu do poprzedniej, edycji podręcznika jest go dwa razy więcej. To co mogłem przeczytać ponad półtora roku temu, pod względem tłumaczenia stało na przyzwoitym poziomie. Teksty przeszły też pierwszą korektę, mam nadzieję że potem były następne, tak na wszelki wypadek. Tego już nie wiem, wiem jednak, że ziomki z G. chyba wyciągnęli wnioski, i nie zaufali ślepo podstarzałej polonistce.

Opisy Londynu i Wielkiej Brytanii XIX wieku dają sporo bardzo ciekawych, rzetelnych informacji. Jest tu cała kupa erpegowego mięcha, tony inspiracji płynących z samego charakteru i klimatu epoki. Kiedy to czytałem, wiedziałem, że tłumacz odrobił pracę domową z nawiązką.

Do tego przyjemny bestiariusz, z moimi ulubionymi Marsjanami w najbardziej klasycznym wydaniu - nie przeoczycie ich, bo, mają zaszczytne miejsce i wyróżniają się – artykuł o nich ma znacznie większy rozmiar, który pozwala dokładnie omówić najważniejsze zagadnienia.

Dostaniecie też zbiór najbardziej klasycznych postaci pasujących do epoki, od Kuby, przez Sherlocka po Quatermaina. Pyszota. Nie można też przemilczeć całkiem sporego podrozdziału o wadach i zaletach, także całego pakietu nowych dziewiętnatowiecznych zawodów. A na koniec dwa, bardzo dobre scenariusze z handoutami. Polecam, bo są ciekawe, zajmujące - zresztą ZC nigdy nie cierpiał z powodu kiepskich przygód, te są super i trzymają poziom najlepszych.

Jakość wydania?
Jak wygląda finalna wersja, tego nie wiem. Znam treść, wiem jak wyglądały grafiki - sporo na nowo narysowanych, albo przerysowanych i podciągniętych, pochodzących z pierwotnej edycji. Dupska nie urywały, ale były spoko.

Zakładam, ze spółka cywilna G. wyda Gaslighta jak zakładała pierwotnie na grubej, błyszczącej kredzie, w duotonie czyli w czerń, biel plus pomarańczowy kolor, który będzie przechodził w klimatyczne brązy. Okładka inna niż ta która miała być (na szczęście oryginalna, bo rodzima bardzo posysała).

Jak kupić?
Jeśli lubicie spółkę cywilną G. kupcie od nich bezpośrednio, bo wówczas zarobią na tym więcej i jest większa szansa na następne zapowiadane produkcje, które czekają na swoją kolej już 2 lata. Jeśli ich nie lubicie wspierajcie hobbystyczne sklepy. 

Powiem tak, mogą umoczyć na korekcie i na niczym więcej, ale tu się pierwszy korektor nieco napocił, jak zrobili drugi przebieg i trzeci, to jest w pytę podręcznik nawet dla tych co grają w gry rpg tylko dla gramatyki, ortografii i interpunkcji. Sam materiał jest ekstra.

Dla tych, którzy znają mnie lepiej i są zdziwieni tym co napisałem odnośnie Gaslighta, mam wyjaśnienie: Szczerze pierdolę spółkę cywilną G., ale nie sposób nie kochać Zewu Cthulhu, i nie sposób, będąc największym nawet haterem spółki ( a takim nie jestem) nie docenić tego, że po wielu latach, nowa rozszerzona, bogata i zajebista wersja Gaslighta ukazuje się na Polskim rynku. Fuck yeah!

p.s. dla tych co zapłacili i trzęsą portkami. Spółka Cywilna G. wydała wszystko co miało przedsprzedaż. Kiedy ogłosili przedsprzedaż Gaslighta, mogłem powiedź tylko: nareszcie. Swój egzemplarz nabędę w lokalnym sklepie hobbystycznym. Jeśli im drukarnia nie nawali, to premiera będzie w terminie.

czwartek, 18 kwietnia 2013

Kryzys RPG to nie tylko rynek - to my!

Gry fabularne to cholernie dziwny produkt, bo pochodzi z zupełnie innej epoki, z zupełnie innych czasów. Gry fabularne to dinozaury w branży gier, które straciły przewagę nad grami komputerowymi i planszowymi. I z wielu powodów trudno będzie im nawet zbliżyć się do powiedzmy sobie szczerze konkurentów. 

W dobie 8 i 16 bitowych komputerów gry fabularne wygrywały, bo wyobraźnia biła możliwości graficzne maszyn. Kreatywność MG powalała to co proponowali producenci gier. Gracze mogli wychodzić po za planszę, po za scenariusz. Można było w końcu uprawiać multiplayerkę. Dziś ostało się tylko wychodzenie po za ograniczone środowisko, choć coraz o to trudniej, bo taki WoW jest wielki jak kurwa mać.

Planszówki od lat 80 zmieniły się nie do poznania. Super grafiki, świetne materiały, wszystko gotowe do użycia. Siadasz, rozkładasz i grasz. I choć nasza wyobraźnie się nie starzeje, dziś zyskała konkurencję w postaci gotowców na wysokim poziomie. Nie twierdzę, że odwrót od RPG w formie pen and paper, jest spowodowany głównie powyższym, uważam że to jeden z kilku czynników.

Kolejnym jest nieobecność w popularnych mediach, tu znów RPG sromotnie przegrywa. Gry komputerowe mają swoje miejsce nawet w tygodnikach opinii. Raz na jakiś czas pojawi się tam też tekst o planszówkach, więc kilka razy do roku "gość z nikąd" może się dowiedzieć, że jest coś więcej niż "Monopoly". Umówmy się nawet prasa bliska nam, fandomowa nie pisuje o grach fabularnych (w czeskim odpowiedniku Nowej Fantastyki, erpegi miewają po 1/3 objętości pisma na swoje potrzeby). Pojawiają się i znikają programy TV o grach komputerowych, raz na jakiś czas Ujek wystąpi w Teleranku i opowie o grach planszowych. RPG tam nie ma - a na "na potęgę posępnego czerepu" - o tym jak wygląda RPG dowiedziałem się z TV właśnie i to z kilku audycji, oraz z serii artykułów w pismach o grach komputerowych. Można się łudzić, że w naszym władaniu jest internet, ale internet to umówmy się schronienie dla niszy, a żeby szukać tam dodatkowych informacji gier fabularnych, trzeba najpierw wiedzieć, że coś takiego istnieje.

Kolejnym problemem z którym musimy się zmagać, to brak wsparcia ze strony "starego fandomu", czyli tego co to spotyka się po pubach, po klubach, pisze opowiadania i powieści fantastyczne, dyskutuje na tematy teorii literackich, wiecie - tej całej bandy, która organizuje Polcony (ten Poznański był wyjątkiem). Zauważcie, że mimo popularności literatury fantastycznej, ciągle nie ma sensownej współpracy - a nakłady gier fabularnych lecą na pysk. No cóż - fandomowcy-polkonowcy zawsze mieli nas w dupie. I wiem co piszę, bo wiem co najbardziej wpływowi o nas myślą i wiem dlaczego nas nie chcą, dlaczego z bólem serca oddadzą nam co najwyżej salkę klubową na jeden dzień w tygodniu. Jest kilka wyjątków - ale generalna tendencja nie zmienia się od lat - przeszkadzamy im, wkurzamy ich, po prostu nas nie chcą i nigdy nie zaakceptują. Wiecie jak to jest - jak się samemu siedzi w getcie - to szuka się kogoś kim można pogardzać i niestety eprogowcy, być może zasłużenie będą dla fandomowców-polconowców zawsze dziećmi gorszego boga. Pomyśleć, że ślinimy się na każdą prelkę z ich udziałem - no ale tak to działa. 

Na koniec najważniejsze - choć to wcale nie koniec. Gry fabularne się nie starzeją. Rynek, ten dzisiejszy opiera się na ustawicznej wymianie dóbr, na nowe, szybsze, lepsze. I mniej trwałe. Lodówki, pralki wytrzymują po 3 lata. Komputery i smartfony starzeją się jeszcze szybciej. Wymieniamy to wszystko okresowo. Gry komputerowe które zachwycały grafiką i gameplayem kilka lat temu, dziś budzą śmiech i litość. I czujemy to, jesteśmy do tego przyzwyczajeni. Po prostu trzeba wymieniać, kupować nowe, bo będzie lepsze. I fakt będzie. Ale jeśli ten paradygmat nowości odniesiemy do gier fabularnych, a odnosimy, to poniesiemy klęskę. Nowe RPG jest lepsze od tego sprzed lat 25 lat? Może być, ale wcale nie musi i często nie jest. Gdyby to była prawda, wymiotowalibyśmy na myśl o Zew Cthulhu. To co jest naprawdę nowe, dobre i ciekawe, nawet dla graczy pozostaje egzotyczne - Indiasy, które przekraczają granicę i łamią schematy są marginesem, bo sami chcemy kupować i ściągać to co dobrze znamy. Garstka fanów indie, to ciągle "indianie zamknięci w swoim rezerwacie". A nawet jak coś, ktoś wyda po polsku, żeby powiało świeżością, żeby sprawdzić teren, żeby przygotować się do importu najlepszych gier z tego kręgu (tych nieco bardziej niesztampowych i autentycznie nowych), sami indianie, sami promotorzy tego będą wyli, że takie świeże to to już nie jest. No nie jest w ujęciu globalnym, ale żeby docenić import nowych ciekawych koncepcji, które są nowe i ciekawe w kraju? Zasada getta - znajdź sobie kogoś, kogo możesz uznać, za gorszego i jedź po nim nawet jakby realizował coś o co tobie także chodzi - argumenty zawsze znajdziesz.

Powyższe to tylko kilka uwag na temat kondycji - jest jeszcze wiele tematów, które można wyciągnąć i pociągnąć, ale na dziś starczy. Jak przyjdzie mi ochota, jak mnie znów Furiath skłoni do przemyśleń, z chęcią napiszę.

wtorek, 16 kwietnia 2013

Czy znasz dwa klasyczne seriale?


To co najbardziej różni oryginalną serię Star Treka od Next Generation nie konicznie kryje się w jakości scenografii, efektów specjalnych, innej szkole gry aktorskiej. 
Fakt są to namacalne wyznaczniki pewnych różnic, ale nie mówią one nic ponadto, ze oryginalna seria jest po prostu stara, ze 20 lat przepaści wypełnia niesamowity postęp w technikach realizacji programów telewizyjnych. Nie ma wiec sensu tego roztrząsać.

Warto natomiast skupić się na czymś innym, na scenariuszu i doborze bohaterów, bo tu tkwi esencja.

Jaki wpływ wywiera scenariusz?
Oryginalna Serię cechuje prosta budowa scenariusza, dosyć liniowa i przewidywalna. Konflikty interesów są oczywiste, źli są źli i tyle, ukryte intencje takimi pozostają tylko dla załogi, bo widz od razu się domyśla. Intrygi są tu szyte bardzo grubymi nićmi. Czasem ma się wrażenie, że toporną dratwą.  

Pod tym względem ST:NG bije swojego praszczura na głowę. Konstrukcja większości odcinków jest albo wielowątkowa (w zakresie na jaki może sobie pozwolić w formule one epizode – one story), albo warstwowa. Główny konflikt często okazuje się czymś innym, niż pierwotnie można założyć, ma mniej lub bardziej oczywiste drugie dno. Występują częste zwroty akcji. I chyba najważniejsze, gdzieś ponad odcinkami też rozgrywa się historia polityczna, w którą załoga Enterpirse co jakiś czas wchodzi – w efekcie jako widz mam wrażenia, że od kapitana Piquarda wiele razy zależały losy całej federacji stojącej u progu wojny z Romulanami (oglądam 3 sezon, zabawy z Borg dopiero przede mną).

Różnice w dynamice grupy
Zasadniczą różnicą pomiędzy oboma serialami jest dynamika grupy i dobór postaci. W TOS wewnętrzne konflikty są znacznie wyraźniejsze, lub może celniej będzie napisać, że w ogóle są. Po pierwsze główne postaci są znacznie mniej subordynowane, Chechov to niemalże anarchista, ot Słowianin targany namiętnościami, młody i porywczy chłopak. Scotty to trochę Chechov tylko posunięty w latach. Spock ma swoje, wyraźne spojrzenie, oparte na bezdusznej logice, jego propozycje rozwiązań napotykanych problemów czasem budzą grozę, ale potrafi on rzucić światło na działania czynników wrogich i opowiedzieć się po ich stronie. Bones to jego przeciwieństwo i najczęstszy oponent w dyskusjach, który nie waha się przed rzucaniem obraźliwych tekstów ad personam zimnego zielonokrwistego kolegi. Sam kapitan Kirk też subtelny nie jest. Mimo niewątpliwie pacyfistycznej wymowy serialu, z pewnością można go uznać za sokoła, który lubi rozprawiać się z problemami siłowo. Co do pozostałych, „kanonicznych” postaci: Sulu i Uhura, to postaci nawet nie drugiego, lecz trzeciego planu. Jeden strzela torpedami, a ta druga odbiera telefony (dzięki dr. Sheldonie Cooper za trafne spostrzeżenie – Nobel w drodze).

W Next Generation dynamika grupy jest bardzo stonowana, konflikty zdarzają się rzadko. Wiadomo, kto rządzi, a że kapitan Piquard daje się poznać jako twardy negocjator, mający na uwadze realizację w sumie pacyfistycznych celów, też specjalnie nie daje pola na którym zakwitnąć mogą konflikty moralne. Wszyscy stoją bowiem po tej samej stronie barykady i wyznają podobne wartości. Załoga Enterpiese dowodzona przez łysego kapitana działa sprawnie jako jedna drużyna, a różnice zdań są subtelne. Riker to odpowiednik Kirka (nawet podobny z pyska), ale pozbawiony władzy. Data to Spock, ale logiczny, pragnący zrozumieć ludzi, szukający człowieczeństwa, więc nie stanie po stronie wrogów Federacji, ponadto jako android jest po prostu podległym. Dr. Crusher czasem będzie opatrywać wrogów, nawet sama będąc przez nich zagrożona, lecz to szczyt niesubordynacji wynikający z przysięgi Hipokratesa jak sądzę. Nawet Worf – wszak Klingon – nie specjalnie fika, i daleko mu do Chechova. Geordiemu już bliżej,  a w kłopoty ładuje się raczej własną niefrasobliwością, wynikającą być może z młodego wieku, podobnie jak Wesley Crusher.

Wkład TOS w SF
Jako widz jestem świadomy, że TOS ma wiele technicznych niedociągnięć, ale to też produkcja pionierska, która zresztą wówczas zakończyła się katastrofą – zamiast pięcioletniej misji, Enterpiese z Kirkiem na pokładzie został zniszczony już po latach niespełna trzech. I nie z ręki Klingona, lecz naczelnego wroga wszystkich seriali – oglądalności. Ale stanowił fundament, który dał z początkiem lat 80 złotą erę świetnego kina SF i to w wielu wymiarach. Dlatego mimo przaśności lubię oglądać serię oryginalną. Nie sądzę, aby można ten serial zrobić inaczej – nie wówczas, nie przy ówczesnych  środkach technicznych.

Czy Next Generation ogląda się dobrze?
TNG to już zupełnie inny kaliber, ale też inna epoka. To porządnie zrobiony serial, z pełną świadomością dostępnych narzędzi, pokazujący świat w znacznie szerszej perspektywie, który dzięki trafnym przewidywaniom scenografów dziś ogląda się dobrze – smartfony, tablety, ekrany dotykowe i LCD – to coś czego w chwili powstania TNG nie było, a dziś już jest i dobrze rozumiemy jak działa.
 
Neurocide. Out.
Suplemental:  A jakie jest twoje zdanie?

niedziela, 14 kwietnia 2013

Erpegowy Fundusz Emerytalny - RMUA i inne zaświadczenia

Wylazłem poza nawias gier fabularnych. Z każdym tygodniem nabieram dystansu. Moja emerytura erpegowa upływa mi na innych aktywnościach. Kasuję coraz więcej zbędnych nawyków. Od miesięcy włączając przeglądarkę nie wpisują już odruchowo adresu zaczynającego „p” i nie dodaję tam „.pl” raczej zmieniłem to chwilowo na polygamia.pl. Jedną bramę do RPG już zatrzasnąłem.

Co dalej? Odwiedzam blogi rpg, rzucam okiem, czekam na nowe wpisy Inspiracji czy Borejki – ale co raz trudniej się doczekać. Raz na jakiś czas pojawią się fajniejsze teksty jak ta ostatnia analiza Furiatha czy dobry temacik o sensie tłumaczenia. Poważnie, chce się wówczas odpisać, wejść w polemikę, trzepnąć wpisik na bloga. Jest też KB#42 – naprawdę fajny temat w tym miesiącu. Ale jestem przecież na emeryturze, te lekkie przypływy namiętności duszę na razie skutecznie.

Poświęcam się graniu w inne rzeczy. Tłukę na przemian albo w World of Tanks, albo w War Thunder – obie gry serdecznie polecam. Naprawdę można w nie grać za free i dobrze się bawić. Ani grosza na nie nie wydałem i jestem zadowolony. Po pracy kilka bitew w jedno bądź drugie i jest spoko.

W weekendy więcej czasu, więc w grę wchodzą planszówki. O wiele łatwiej wpaść do znajomych z pudełkiem i miło spędzić czas, niż zebrać ekipę zdolną do zabawy w gry fabularne.

Zarzucam oczywiście Big Bang Theory – przerabiam go już po raz drugi, lecz 6 sezon to dla mnie nowość. Przy okazji postanowiłem skonfrontować się ze Star Trekiem. Przeglądałem Original Series, a teraz jadę już z Next Generation. Dużo fajnej zabawy z tym mam – uwierzycie? Kinówki też oglądam – Gniew Khana, który widziałem naście lat temu i nie trafił do mnie wcale, dziś wywołał u mnie absolutnie przeciwne uczucia. No w tym temacie mam wiele przed sobą, powtórka DS9, a potem Voyager z którym nie miałem jeszcze specjalnie przyjemności. Idąc dalej tropem Big Bang Theory zastanawiam się czy by nie spróbować też Babilon 5 lub Firefly (tym bardziej, że na blogosferze też, ktoś o tym się pozytywnie wyrażał).

To tyle. Niedziela jest, słoneczko. Pozdrawiam. Neurocide out.